PLAN WYPRAWY
DZIEŃ 1. Warszawa – Islamabad
DZIEŃ 2. Islamabad
DZIEŃ 3. Islamabad- Chilas
DZIEŃ 4. Chilas- Skardu
Przejazd do Skardu wzdłuż rzeki (290 km, ok. 8/9h) i nocleg w hotelu. Dolina Skardu/Baltistan: Rzeka Indus płynie w dół do doliny Baltistanu, z Tybetu do Gilgit, a następnie wpada do Morza Arabskiego, które oddziela subkontynent indyjski od Azji. Dolina Baltistan, na północy Pakistanu, nazywana jest Małym Tybetem. Baltistan znajduje się na skraju Himalajów, obok płaskowyżu Deosai i jeziora Satpara. Jest to turystyczny, górski raj z drugim najwyższym szczytem świata, czyli K2 (8611 m n.p.m.), a także innymi ośmiotysięcznikami: Broad Peak (8051m n.p.m.), Gaszerbrum I (8080 m n.p.m.) oraz Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.). Ich ośnieżone szczyty oraz ogromne lodowce gwarantują wspinaczom, wędrowcom i podróżnikom zapierające dech w piersiach widoki.
DZIEŃ 5. Skardu - jezioro Satpara - fort Shigar
Fort Shigar został otwarty 1 czerwca 2005 roku po intensywnej, sześcioletniej odbudowie, za którą była odpowiedzialna Fundacja Aga Khan (Aga Khan Foundation). Początkowo znany był pod nazwą Fong-Khar, co w lokalnym języku balti oznacza „pałac na skale”. Ten 400-letni fort-pałac radży został przywrócony do użytku po bardzo dokładnej i ostrożnej renowacji. W jej wyniku powstał luksusowy pensjonat, który zachowuje cechy XVII-wiecznej architektury. Fort Shigar oferuje dzisiaj nową formę turystyki kulturowej w Pakistanie, pozwalając na doświadczenie architektury, kultury i dziedzictwa doliny Shigar w bardzo wysokim standardzie. Jezioro Satpara idealnie wprost nadaje się do pływania, żeglowania oraz łowienia pstrągów. Jest również niezwykle ważne z praktycznego punktu widzenia, gdyż nawadnia miasto Sardu i dostarcza tutejszym społecznościom wody pitnej. Na środku jeziora znajduje się wysepka, porośnięta wierzbami. Można się na nią dostać za pomocą łodzi motorowej, by z innej perspektywy podziwiać tutejszy krajobraz.
DZIEŃ 6. Skardu- Khaplu
Przejazd do wioski Khaplu (ok. 90 km), gdzie zwiedzimy lokalny fort. Jest to urokliwe miejsce, które słynie ze specyficznie budowanych, z kamienia i drewna, domów. Rozciąga się w obrębie trzech dolin rzecznych. Żmudne nawadnianie uczyniło z Khaplu zacienioną, żyzną oazę. Gdy będziemy się wspinać po krętych, górskich ścieżkach, ujrzymy wznoszące się po drugiej stronie doliny oblodzone szczyty pasma Masherbrum Range. W całym Pakistanie nie znajdziemy bardziej majestatycznej okolicy. Główne atrakcje to sama wioska, znajdująca się na wysokości 2600 m n.p.m., ale także zabytkowy pałac i jeszcze starszy od niego meczet.
DZIEŃ 7. Skardu- Gilgit
Odwiedzimy miasto Gilgit oraz Karga Buddha. Gilgit to stolica prowincji Gilgit-Baltistan, jest kwitnącym miastem przygranicznym. Od czasów otwarcia Szosy Karakorumskiej w 1878 roku nastąpił tutaj znaczny wzrost ludności i obecnie mieszka tu blisko 35000 ludzi. Przez dolne tereny Pakistanu przeszło kilka fal najeźdźców, docierając również do Gilgit. Wierzenia animistyczne pierwszych mieszkańców ustąpiły miejsca kultowi ognia z Iranu, a później rozprzestrzenił się dodatkowo buddyzm. Gilgit stanowiło kiedyś bardzo ważny punkt na trasie Szlaku Jedwabnego. Kargha Buddha, oznacza płaskorzeźbę, przedstawiającą Buddę. Została wyryta w VII wieku. Monastyr oraz trzy buddyjskie stupy znajdujące się tuż obok niej zostały wydrążone w skale w 1931 roku.
DZIEŃ 8. Gilgit- Karimabad (Hunza)
DZIEŃ 9. Karimabad (zwiedzanie fortów Baltit i Altit)
Baltit to jeden z najwyżej położonych płaskowyżów pomiędzy Chinami, a subkontynentem indyjskim. Zobaczymy Rakaposhi Peak, plasowany wśród najwyższych szczytów świata. Fort Baltit jest malowniczo usytuowany nad Karimabadem, dzisiejszą stolicą Hunzy (Baltit było stolicą dawnego stanu Hunza, a dzisiaj jest włączone do obszaru Karimabad). Fort znajduje się na skalistym zboczu wzgórza Hunza i jest otoczony przez Ultar Bar na wschodzie, Hyderabad Har na zachodzie, a jego północna granica zapewnia widoki na wspaniałe góry, jak również małe wioski położone w dolinie. Fort ma ogromne znaczenie historyczne, kulturowe, a także symboliczne dla lokalnej społeczności. Był siedzibą Mirów Hunzy, rodziny która rządziła tym regionem przez wieki. Jego zabudowę datuje się na XII wiek, a główne budynki są misternie zdobione drewnianymi ornamentami typowymi dla pakistańskiego budownictwa. Okoliczne obiekty są ważnymi dla lokalnych społeczności symbolami, przypominającymi o wytrwałości człowieka w pokonywaniu często nieprzyjaznego środowiska naturalnego w celu przetrwania. Fort Altit został zbudowany na stromym, skalnym urwisku, 300 m nad rzeką Hunza. Jest zdecydowanie starszy niż fort Baltit. Zwiedzimy centrum miasta Altit i sam fort. Tutejszy krajobraz jest pełen stromych wąwozów i urwisk. Usytuowanie fortu nad rzeką wzmacnia jego obronną funkcję. Twierdza jest pierwszą tego typu budowlą w regionie, skomponowaną z różnych gatunków skał. Początkowo pomyślana jako pałac, jednak po dodaniu wieży strażniczej zdecydowano się przekształcić ją w fort. Podejrzewa się, że poszczególne jej elementy zostały dobudowane w różnych epokach, a jej aktualny wiek szacuje się na więcej niż 800 lat, co znaczy, że fort ten jest starszy, od tego w Baltit o jakieś 50-100 lat.
DZIEŃ 10. Duiker
DZIEŃ 11. Duiker- Gulmit
Przejazd do Gulmit, a po południu wyprawa nad jezioro Borith i zwiedzanie mostu zwodzonego. Gulmit zostało, w 960 roku, drugą stolicą królestwa Hunza. To jedno z centralnych i najważniejszych miejsc dla ludu Wakhi, jest przez nich nazywane Gojal lub Górną Hunzą. Góry osiągają tutaj od 5500 do 7785 m n.p.m, a samo miasto leży na prawym brzegu rzeki Hunzy. Jezioro Borith to duży, słonowodny akwen, który przyciąga wiele gatunków ptaków wędrownych, szczególnie w lutym, czerwcu, wrześniu oraz listopadzie. Mieszkańcy Ghulkin zorganizowali się, aby odganiać kłusowników polujących na tamtejsze ptactwo, a szczególnie na czernicę (gatunek kaczki). Przez lata jezioro stopniowo zarasta i staje się bagniste. Ścieżka z Ghulkin nad Borith prowadzi tuż obok lodowca. To podstępna trasa o długości 1,25 km.
DZIEŃ 12. Przełęcz Khunjerab
Khunjerab znajduje się na wysokości 4733 m n.p.m. i jest przełęczą górską w Karakorum, na północnej granicy pakistańskiego regionu Gilgit-Baltistan oraz chińskiego regionu Xinjiang. Jej nazwa pochodzi z języka Wakhi: ”khun” oznacza dom, a ”jerav” wodospad. Przełęcz Khunjerab to najwyższa brukowana droga na świecie, a zarazem najwyższy punkt Szosy Karakorumskiej. Budowa drogi została ukończona w 1982 roku i zastąpiła Mintaka oraz Kilik, czyli poprzednie najważniejsze trasy przecinające Karakorum. Dotrzemy do chińskiego miasta Tashgurgan, gdzie dopełnimy wszystkich formalności związanych z pozwoleniem na przekroczenie granicy oraz zostaniemy na nocleg. Miasto gromadzi ludność tadżycką oraz chińską. Na wzniesieniu nad rzeką Tashgurgan znajduje się warta zobaczenia XIV-wieczna forteca.
DZIEŃ 13. Karimabad- Besham
Przejazd Szosą Krakorumską do Besham (475 km, ok. 9/10h), które jest niewielką wioską tranzytową, zyskującą powoli cechy nowoczesnego, europejskiego miasta (stacje benzynowe, kawiarnie, hotele, salony fryzjerskie, targi). Stąd przejechać można do doliny Swat przez malownicze Shangla wprost do Khawzakhela oraz do doliny Kaghan przez Manshera i Gilgit.
DZIEŃ 14. Besham- Taxila- Islamabad
Przejazd do Islamabadu (6/7h). Po drodze zwiedzimy muzeum Taxila. Znajdują się w nim liczne kolekcje, prezentujące znaleziska z okolicznych stanowisk archeologicznych. Większość z nich datowana jest na lata od 600 r. p.n.e. do 500 r. n.e. Przez ponad tysiąc lat Taxila dała się poznać jako centrum sztuki rzeźbiarskiej GhandharaTo i jedno z najciekawszych i najlepiej utrzymanych muzeów w Pakistanie.