PAKISTAN - KARAKORUM HIGHWAY

SZLAKIEM GÓRSKICH JEZIOR
ZAPYTAJ O SZCZEGÓŁY

PLAN WYPRAWY

DZIEŃ 1. Warszawa – Islamabad


Spotykamy się na lotnisku Okęcie 2h przed wylotem. Sprawdzamy, czy wszyscy mają odpowiednie dokumenty (paszporty, wizy etc.) i wylatujemy przez jeden z międzynarodowych portów lotniczych do Islamabadu.

DZIEŃ 2. Przylot na lotnisko w Islamabadzie - transfer do hotelu - popołudniowe zwiedzanie Islamabadu i Rawalpindi


Islamabad to nowa stolica Pakistanu i równocześnie bardzo dobrze zaprojektowane miasto. Jest położone wśród bujnej roślinności, u podnóża wzgórz Potwar. Odwiedzimy Shah Faisal, jeden z największych meczetów na świecie, a także Park Szekspira i muzeum Lok Virsa, instytut folkloru i lokalnego dziedzictwa narodowego. Rawalpindi to, z kolei, tętniące życiem miejsce, pełne zatłoczonych ulic i kolorowych bazarów. Pomimo, iż brak tu światowej klasy zabytków, to atmosfera lokalnego targu pozwala poczuć zapach prawdziwego Pakistanu.

DZIEŃ 3. Islamabad- Chilas 

Przejazd do Chilas na Szosę Karakorumską (Karakorum Highway). Pokonanie 461 km zajmie nam jakieś 11-12h. Szosa Karakorumska jest to najwyżej położona na świecie droga betonowa. Łączy Chiny i Pakistan w paśmie górskim Karakorum, przechodząc przez przełęcz Khunjerab na wysokości 4733 m n.p.m. Spaja chiński region Xinjiang z pakistańskim Gilgit-Baltistan i Chajber Pasztunchwa, będąc równocześnie popularną atrakcją turystyczną. Ze względu na wysokie wzniesienia i trudne warunki, w których została wybudowana, trasa zyskała rownież określenie „ósmego cudu świata”. Szosa Karakorumska, zwana w Chinach „Drogą przyjaźni”, to wspólna inwestycja rządu pakistańskiego i chińskiego. Budowa rozpoczęła się w 1959 i została ukończona w 1979 (oficjalne otwarcie miało miejsce w 1986). Około 810 pakistańskich i 200 chińskich robotników straciło życie w trakcie jej tworzenia, głównie w wyniku osuwisk. Szosa Karakorumska to jedna z wielu ścieżek legendarnego Jedwabnego Szlaku.

DZIEŃ 4. Chilas- Astore- Rama 


Przejazd sosnowym lasem do Ramy, przez Astor George, wzdłuż rzeki Astore. Po drodze miniemy małe wioski Shin. Zamieszkuje je przyjazny i wesoły lud, którego głównym zajęciem jest praca przy tarasowych uprawach pszenicy. Przejazd 176 km zajmie nam około 8/9h, wjedziemy na wysokość 3482 m n.p.m.

DZIEŃ 5. Jezioro Rama - Tarishing


Czeka nas przejażdżka znad jeziora Rama do wioski Tarishing, gdzie będziemy mogli podziwiać widoki na dolinę Rupal. Mieniemy także obozy bazowe na trasie wspinaczkowej na majestatyczną Nanga Parbat. Mieszkańcy ludów Gujjars i Shin mają w zwyczaju ciepło witać podróżników, co jest tradycją już od XIX wieku. Przejazd 47 km zajmie nam 4/5h. Dzisiaj znajdziemy się na wysokości 2215 m n.p.m.

DZIEŃ 6. Tarishing- jezioro Sheosar


Dojazd do jeziora Sheosar uatrakcyjnią wspaniałe widoki na dolinę Astore, która nazywana jest Małym Kaszmirem. Przekroczymy rzekę w pobliżu Chilim Chowki, gdzie kiedyś znajdowały się domki, pradawnych sprzedawców jedwabiu. Droga tą pokonać można wyłącznie dżipem. Po przyjeździe do obozu (przejazd 70 km zajmie nam jakieś 3/4h) udamy się na spacer wokół jeziora, by podziwiać panoramę płaskowyżu Deosai oraz Nanga Parbat. Park Narodowy Deosai rozciąga się na powierzchni ok. 3000 km2, a chmury wyglądają tu tak, jak gdyby znajdowały się na wyciągnięcie naszych rąk. Deosai to fascynujące miejsce, a kolory występującej tu roślinności mienią się nieustannie w słonecznych promieniach. Znajdziemy tu wyjątkowe gatunki roślin i zwierząt. 
Płaskowyż usiany jest szarotkami alpejskimi, będącymi pod ścisłą ochroną. Na terenie Deosai występuje również endemiczny gatunek niedźwiedzia himalajskiego. 

DZIEŃ 7. Jezioro Sheosar - Deosai


Przejazd i wędrówka przez Deosai, jeden z najwyższych płaskowyżów świata, leżący pomiędzy Himalajami a Karakorum. Płaskowyż Deosai oferuje widoki na góry pasma Karakorum, a po kilku godzinach wędrówki i jazdy dżipem do Kala Pani, również panoramę samej wyżyny. Będziemy ulokowani między dwoma ogromnymi pasmami górskimi, czyli zachodnimi Himalajami i samym centrum Karakorum. To okazja do poznania pięknej okolicy Kala Pani (co oznacza „czarna woda”). Nocleg wśród ośnieżonych górskich szczytów. 

DZIEŃ 8. Deosai - jezioro Satpara


Przejedziemy do Skardu i zatrzymamy się nad jeziorem Satpara, gdzie pozostaniemy na nocleg. Jezioro idealnie wprost nadaje się do pływania, żeglowania oraz łowienia pstrągów. Jest również niezwykle ważne z praktycznego punktu widzenia, gdyż nawadnia miasto Sardu i dostarcza tutejszym społecznościom wody pitnej. Na środku jeziora znajduje się wysepka, porośnięta wierzbami. Można się na nią dostać za pomocą łodzi motorowej, by z innej perspektywy podziwiać tutejszy krajobraz. 
Dolina Skardu/Baltistan: Rzeka Indus płynie w dół do doliny Baltistanu, z Tybetu do Gilgit, a następnie wpada do Morza Arabskiego, które oddziela subkontynent indyjski od Azji. Dolina Baltistan, na północy Pakistanu, nazywana jest Małym Tybetem. Baltistan znajduje się na skraju Himalajów, obok płaskowyżu Deosai i jeziora Satpara. Jest to turystyczny, górski raj z drugim najwyższym szczytem świata, czyli K2 (8611 m n.p.m.), a także innymi ośmiotysięcznikami: Broad Peak (8051m n.p.m.), Gaszerbrum I (8080 m n.p.m.) oraz Gaszerbrum II (8035 m n.p.m.). Ich ośnieżone szczyty oraz ogromne lodowce gwarantują wspinaczom, wędrowcom i podróżnikom zapierające dech w piersiach widoki.

DZIEŃ 9. Skardu - dolina Shigar i fort Shigar

Fort Shigar został otwarty 1 czerwca 2005 roku po intensywnej, sześcioletniej odbudowie, za którą była odpowiedzialna Fundacja Aga Khan (Aga Khan Foundation). Początkowo znany był pod nazwą Fong-Khar, co w lokalnym języku balti oznacza „pałac na skale”. Ten 400-letni fort-pałac radży został przywrócony do użytku po bardzo dokładnej i ostrożnej renowacji. W jej wyniku powstał luksusowy pensjonat, który zachowuje cechy XVII-wiecznej architektury. Fort Shigar oferuje dzisiaj nową formę turystyki kulturowej w Pakistanie, pozwalając na doświadczanie architektury, kultury i dziedzictwa doliny Shigar w bardzo wysokim standardzie. 

DZIEŃ 10. Skardu - Khaplu


Przejazd do wioski Khaplu (ok. 90 km), gdzie zwiedzimy lokalny fort. Jest to urokliwe miejsce, które słynie ze specyficznie budowanych, z kamienia i drewna, domów. Rozciąga się w obrębie trzech dolin rzecznych. Żmudne nawadnianie uczyniło z Khaplu zacienioną, żyzną oazę. Podczas wspinaczki po krętych, górskich ścieżkach, ujrzymy wznoszące się po drugiej stronie doliny, oblodzone szczyty pasma Masherbrum Range. W całym Pakistanie nie znajdziemy bardziej majestatycznej okolicy. Główne atrakcje to sama wioska, znajdująca się na wysokości 2600 m n.p.m., ale także zabytkowy pałac i jeszcze starszy od niego meczet. 

DZIEŃ 11. Skardu - Karimabad (Hunza)

Przejazd do Karimabad przez dolinę Hunza, wzdłuż rzeki Nagar (340 km, ok. 8/9h jazdy). Hunza to górzysta dolina, znajdująca się na północny-zachód od rzeki o tej samej nazwie, na wysokości ok. 2500 m n.p.m. Głównym miastem tego regionu jest Aliabad, podczas gdy Baltit i Altit stanowią atrakcję turystyczną z powodu spektakularnej scenerii, jaką zawdzięczają otaczającym je górom. Tutejsi ludzie są niezwykle przyjaźni, prawie wszyscy posługują się językiem brushaskim, w górnej części Hunza natomiast używa się raczej języka wakhi. Za sekret długowieczności Pakistańczyków uważa się stosowaną przezeń wegetariańską dietę, składającą się głównie z owoców i zbóż. Z doliny Hunza ujrzymy cudne widoki na góry Rakaposhi (7788 m n.p.m.), Diran Peak (7266 m n.p.m.), Spantik Peak (7027 m n.p.m.), Ultar (7388 m n.p.m.) oraz Lady Finger (6000 m n.p.m.)

DZIEŃ 12. Karimabad 


Baltit to jeden z najwyżej położonych płaskowyżów pomiędzy Chinami, a subkontynentem indyjskim. Zobaczymy Rakaposhi Peak, plasowany wśród najwyższych szczytów świata. Fort Baltit jest malowniczo usytuowany nad Karimabadem, dzisiejszą stolicą Hunzy (Baltit było stolicą dawnego stanu Hunza, a dzisiaj jest włączone do obszaru Karimabad). Fort znajduje się na skalistym zboczu wzgórza Hunza i jest otoczony przez Ultar Bar na wschodzie, Hyderabad Har na zachodzie, a jego północna granica zapewnia widoki na wysokie góry, jak również małe wioski położone w dolinie. Fort ma ogromne znaczenie historyczne, kulturowe, a także symboliczne dla lokalnej społeczności. Był siedzibą Mirów Hunzy, rodziny która rządziła tym regionem przez wieki. Jego zabudowę datuje się na XII wiek, a główne budynki są misternie zdobione drewnianymi ornamentami typowymi dla pakistańskiego budownictwa. Okoliczne obiekty są ważnymi symbolami, przypominającymi o wytrwałości człowieka w pokonywaniu często nieprzyjaznego środowiska naturalnego w celu przetrwania. Fort Altit został zbudowany na stromym, skalnym urwisku, 300 m nad rzeką Hunza. Jest zdecydowanie starszy niż fort Baltit. Zwiedzimy centrum miasta Altit i sam fort. Tutejszy krajobraz jest pełen stromych wąwozów i urwisk. Usytuowanie fortu nad rzeką wzmacnia jego obronną funkcję. Twierdza jest pierwszą tego typu budowlą w regionie, skomponowaną z różnych gatunków skał. Początkowo pomyślana jako pałac, po dodaniu wieży strażniczej przekształcona w fort. Podejrzewa się, że poszczególne jej elementy zostały dobudowane w różnych epokach, a jej aktualny wiek szacuje się na więcej niż 800 lat, co znaczy, że fort ten jest starszy, od tego w Baltit o jakieś 50-100 lat.



DZIEŃ 13. Jezioro Borith - Gulmit


Gulmit zostało, w 960 roku, drugą stolicą królestwa Hunza. To jedno z centralnych i najważniejszych miejsc dla ludu Wakhi, jest przez nich nazywane Gojal lub Górną Hunzą. Góry osiągają tutaj od 5500 do 7785 m n.p.m, a samo miasto leży na prawym brzegu rzeki Hunzy. Jezioro Borith to duży, słonowodny akwen, który przyciąga wiele gatunków ptaków wędrownych, szczególnie w lutym, czerwcu, wrześniu oraz listopadzie. Mieszkańcy Ghulkin zorganizowali się, aby odganiać kłusowników polujących na tamtejsze ptactwo, a szczególnie na czernicę (gatunek kaczki). Przez lata jezioro stopniowo zarasta i staje się bagniste. 

DZIEŃ 14. Przełęcz Khunjerab

Khunjerab znajduje się na wysokości 4733 m n.p.m. i jest przełęczą górską w Karakorum, na północnej granicy pakistańskiego regionu Gilgit-Baltistan oraz chińskiego regionu Xinjiang. Jej nazwa pochodzi z języka Wakhi: ”khun” oznacza dom, a ”jerav” wodospad. Przełęcz Khunjerab to najwyższa brukowana droga na świecie, a zarazem najwyższy punkt Szosy Karakorumskiej. Budowa drogi została ukończona w 1982 roku i zastąpiła Mintaka oraz Kilik, czyli poprzednie najważniejsze trasy przecinające Karakorum. Dotrzemy do chińskiego miasta Tashgurgan, gdzie dopełnimy wszystkich formalności związanych z pozwoleniem na przekroczenie granicy oraz zostaniemy na nocleg. Miasto gromadzi ludność tadżycką oraz chińską. Na wzniesieniu nad rzeką Tashgurgan znajduje się warta zobaczenia XIV-wieczna forteca. 

DZIEŃ 15. Karimabad- Besham


Przejazd Szosą Krakorumską do Besham (475 km, ok. 9/10h), które jest niewielką wioską tranzytową, zyskującą powoli cechy nowoczesnego, europejskiego miasta (stacje benzynowe, kawiarnie, hotele, salony fryzjerskie, targi). Stąd przejechać można do doliny Swat przez malownicze Shangla wprost do Khawzakhela oraz do doliny Kaghan przez Manshera i Gilgit.

DZIEŃ 16. Besham - Taxila - Islamabad


Przejazd do Islamabadu (6/7h). Po drodze zwiedzimy muzeum Taxila. Znajdują się w nim liczne kolekcje, prezentujące znaleziska z okolicznych stanowisk archeologicznych. Większość z nich datowana jest na lata od 600 r. p.n.e. do 500 r. n.e. Przez ponad tysiąc lat Taxila dała się poznać jako centrum sztuki rzeźbiarskiej GhandharaTo i jedno z najciekawszych i najlepiej utrzymanych muzeów w Pakistanie. 

DZIEŃ 17. Lot powrotny


Transfer na lotnisko w Islamabadzie na międzynarodowy lot powrotny.
 Przylot na lotnisko w Warszawie tego samego lub następnego dnia (w zależności od godzin wylotu).



DZIEŃ 18. Przylot do Warszawy


GRUPOWA
18 DNI
PAKISTAN - KARAKORUM HIGHWAY
OD:

2850 EUR

+ bilet lotniczy
INDYWIDUALNA
PAKISTAN - KARAKORUM HIGHWAY
ZAPLANUJ INDYWIDUALNIE
INCENTIVE
PAKISTAN - KARAKORUM HIGHWAY
NAJLEPSZE INCENTIVE NA ŚWIECIE

SUDAN-NUBIA

16 DNI ACTIVE
ZOBACZ WIĘCEJ

PEJZAŻE BIRMY

19 DNI ACTIVE
ZOBACZ WIĘCEJ

BOLIWIA TREKKING

19 DNI ACTIVE
ZOBACZ WIĘCEJ

BRAZYLIA

18 DNI ACTIVE
ZOBACZ WIĘCEJ